jakość części zamienne do maszyn drukarskich & Włókno maszyny do druku producent

     "Tusz fleksograficzny" odnosi się do tuszu używanego w procesie druku fleksograficznego, który jest definiowany przez metodę aplikacji (używając elastycznych płyt fotopolimerowych i wałków rastrowych), a nie przez jeden rodzaj chemii.        Tusz wodny jest głównym i bardzo powszechnym rodzajem tuszu fleksograficznego, ale jest jednym z wielu. Główne kategorie to:     Zatem, czy tusz fleksograficzny jest na bazie wody? Jeśli patrzysz na kartonowe pudełko, to prawie na pewno zostało wydrukowane przy użyciu tuszu fleksograficznego na bazie wody. Jeśli patrzysz na etykietę na plastikowej butelce po napoju gazowanym lub przezroczystą plastikową torbę, to prawdopodobnie zostało to wydrukowane przy użyciu tuszu na bazie rozpuszczalników lub tuszu UV-fleksograficznego.   Tusz wodny jest niezwykle ważną kategorią w druku fleksograficznym, ale nie jest jedynym rodzajem. Wybór zależy całkowicie od materiału, na którym się drukuje, oraz od wymaganych właściwości finalnego produktu. Tusze fleksograficzne na bazie wody Tusze fleksograficzne na bazie rozpuszczalników Tusze fleksograficzne utwardzane UV Tusze utwardzane wiązką elektronów (EB)

   Atrament fleksograficzny na bazie rozpuszczalników    Ta kategoria wykorzystuje szeroką gamę rozpuszczalników organicznych, wybieranych w oparciu o podłoże i pożądaną prędkość schnięcia.    Typowe rozpuszczalniki:       Jak to działa: Rozpuszczalniki te rozpuszczają żywice, które wiążą pigment. Ciepło w suszarce odparowuje rozpuszczalniki, a żywice tworzą twardą, przylegającą warstwę na podłożu (często nieporowatym plastiku).   Nie można zidentyfikować pojedynczego "rozpuszczalnika do farby fleksograficznej". Właściwy rozpuszczalnik jest określany przez:     Zawsze należy odnosić się do karty charakterystyki technicznej (TDS) producenta farby, aby uzyskać konkretne zalecenia dotyczące rozpuszczalników i wytyczne dotyczące bezpieczeństwa dla danej farby.   Alkohole: Etanol, Izopropanol (IPA), n-Propanol. Są to szybko parujące i powszechne w przypadku folii poliolefinowych, takich jak PP i PE. Estry: Octan etylu, Octan n-propylu, Octan izobutylu. Oferują one średnią szybkość parowania i są bardzo powszechne. Ketony: Metyl etyl keton (MEK) (szybki), Metyl izobutyl keton (MIBK). Są to silne rozpuszczalniki, które zapewniają silną przyczepność do trudnych folii. Etery glikolowe: Używane jako wolniej parujące rozpuszczalniki, aby utrzymać farbę otwartą na płycie drukarskiej i zapobiec wysychaniu. Podłoże: Porowaty karton wykorzystuje wodę. Nieporowate folie z tworzyw sztucznych często wymagają farb na bazie rozpuszczalników lub UV. Wyposażenie do suszenia: Prasa potrzebuje odpowiedniej suszarki (powietrze/ciepło dla wody/rozpuszczalników, lampy UV dla UV), aby usunąć konkretny rozpuszczalnik. Przepisy dotyczące ochrony środowiska: Farby na bazie rozpuszczalników emitują LZO i często wymagają systemów redukcji. Farby wodne i UV są wybierane ze względu na mniejszy wpływ na środowisko.

     Chociaż dokładna receptura jest tajemnicą każdego producenta farb, wszystkie farby fleksograficzne są zbudowane z podstawowego zestawu rodzajów składników. Konkretne składniki znacznie różnią się między głównymi systemami farb: na bazie wody, na bazie rozpuszczalników i utwardzanych UV.    Główne składniki farb fleksograficznych      1. Pigmenty Funkcja: Zapewniają kolor. Są to stałe, drobno zmielone cząsteczki, które nadają wygląd wizualny i nieprzezroczystość farby. Nie rozpuszczają się, ale są zawieszone w nośniku. Przykłady:   2. Żywice (lub spoiwa) Pigmenty organiczne: Ftalocyjanina (niebieski, zielony), diarylid (żółty, pomarańczowy), rodamina (czerwony) - używane do większości kolorów procesowych. Pigmenty nieorganiczne: Dwutlenek tytanu (biały), sadza (czarny), tlenki żelaza (żółty, czerwony). Pigmenty specjalne: Metaliczne, fluorescencyjne, perłowe. Funkcja: „Serce” farby. Po odparowaniu nośnika (woda/rozpuszczalnik) lub utwardzeniu farby, żywica wiąże cząsteczki pigmentu i tworzy ciągłą warstwę, która przylega do podłoża. Wybór żywicy determinuje kluczowe właściwości, takie jak połysk, odporność na ścieranie i elastyczność. Przykłady (według rodzaju farby):       Na bazie wody: Szellak, żywice maleinowe, żywice akrylowe, dyspersje poliuretanowe. Na bazie rozpuszczalników: Nitroceluloza, poliamidy, akryle, poliuretany. Utwardzane UV: Akrylany epoksydowe, akrylany poliestrowe, akrylany uretanowe (to są „oligomery”). 3. Nośniki (nośniki lub rozpuszczalniki)   Funkcja: Płynny składnik, który sprawia, że farba jest wystarczająco płynna do drukowania. Przenosi pigmenty i żywice z pojemnika na farbę na podłoże. Następnie jest usuwany podczas suszenia lub utwardzania. Przykłady (to kluczowy czynnik różnicujący):     Na bazie wody: Woda dejonizowana jest głównym nośnikiem, często z niewielkim procentem ko-rozpuszczalnika, takiego jak etanol lub izopropanol w celu kontrolowania suszenia i lepkości. Na bazie rozpuszczalników: Rozpuszczalniki organiczne takie jak etanol, izopropanol, n-propanol, octan etylu. Utwardzane UV: Nie ma nośnika. Płynny składnik składa się z monomerów reaktywnych, które stają się częścią ostatecznej utwardzonej warstwy, co oznacza, że nie występuje parowanie (0% LZO). 4. Dodatki Są one używane w małych ilościach, aby precyzyjnie dostroić wydajność i stabilność farby.   Podsumowanie i kluczowe wnioski: Związki woskowe: Dodane w celu poprawy odporności na ścieranie i zarysowania. Odpieniacze/środki przeciwpieniące: Kluczowe dla farb na bazie wody, aby zapobiec pienieniu się w pojemniku na farbę i pompach. Środki powierzchniowo czynne: Do kontrolowania napięcia powierzchniowego, poprawiając zdolność farby do zwilżania i przylegania do podłoża. Plastyfikatory: Zwiększają elastyczność wyschniętej warstwy farby, zapobiegając jej pękaniu na elastycznych materiałach, takich jak folia lub torby. Biocydy: Stosowane w farbach na bazie wody w celu zapobiegania rozwojowi bakterii lub grzybów w systemie farby. Fotoinicjatory: Krytyczny dodatek tylko do farb UV. Te chemikalia pochłaniają energię światła UV i uruchamiają reakcję polimeryzacji, która zestala farbę. Składniki farby fleksograficznej współdziałają ze sobą, tworząc stabilny płyn, który można dozować, przenosić, a następnie zestalać na podłożu. Wybór składników zależy od: Podłoża: Papier wchłania farby na bazie wody, podczas gdy nieporowate tworzywa sztuczne, takie jak PET, często wymagają farb na bazie rozpuszczalników lub UV w celu zapewnienia przyczepności. Zastosowania końcowego: Opakowanie żywności wymaga składników zgodnych z FDA. Etykieta, która będzie zarysowana, wymaga trwałych żywic i dodatków woskowych. Zawsze należy zapoznać się z Kartą Charakterystyki (SDS) i Kartą Danych Technicznych (TDS) producenta, aby uzyskać dokładne informacje o składnikach, zagrożeniach i właściwościach użytkowych konkretnej farby. Przepisy dotyczące ochrony środowiska i bezpieczeństwa: Dążenie do niższej zawartości LZO sprzyja farbom na bazie wody i UV w porównaniu z tradycyjnymi formułami na bazie rozpuszczalników.     Zawsze należy zapoznać się z Kartą Charakterystyki (SDS) i Kartą Danych Technicznych (TDS) producenta, aby uzyskać dokładne informacje o składnikach, zagrożeniach i właściwościach użytkowych konkretnej farby.